Onze website heeft een nieuw jasje! Lees hier meer over de veranderingen.

15 jaar Cineville

Een leven met film #5: Claartje. ‘Mijn favoriete filmmaatje is onvervangbaar. Ik draag haar altijd met me mee.’

De Cineville redactie

Cineville bestaat 15 jaar en dat vieren we met filmherinneringen van onze pashouders. Deze keer het verhaal van Claartje, die jarenlang zoveel mogelijk met haar moeder naar de film ging.

Claartje (27)
Periode: 2010 – 2021
Filmtheater: De Keizer in Deventer (tegenwoordig MIMIK)

‘We zijn misschien wel honderd keer samen naar het filmhuis geweest: mijn moeder en ik. We gingen naar De Keizer in Deventer, waar de gemiddelde bezoekersleeftijd boven de vijftig lag en ik daar als tiener een beetje een vreemde eend in de bijt was. Hoewel ik daar weleens over klaagde, vond ik het stiekem een hele fijne plek waar iedereen vrolijk was en op zijn gemak leek.’

‘Mijn moeder had als curator en conservator een druk werkend bestaan, met veel deadlines en daarnaast veel vriendinnen en een gezin met vier kinderen. Ons filmuitje was daarom heilig voor mij. Ik kon zo mijn moeder eindelijk even claimen voor mezelf. Ik was dan ook not amused als een van mijn siblings opeens mee wilde. Of erger: als mijn moeder met vriendinnen ging! Wat als ik als filmmaatje zou worden vervangen? Gelukkig gebeurde dat niet en bleef ons filmritueel bestaan.’

Nadat mijn moeder overleed, ben ik een tijd lang niet naar de film geweest

‘Samen hebben we van alles gezien: van documentaires tot kostuumdrama’s, detectives, romantische komedies en familiedrama’s. Sommige films waren ons iets te artsy. Zo renden we bij La grande belleza binnen een kwartier de zaal uit. Veel films maakten echter een blijvende indruk. Zoals Boyhood, met het prachtige Hero op de soundtrack. Of Departures, een Japanse film over een man die min of meer per ongeluk een baan krijgt bij een uitvaartmaatschappij. Die film laat goed zien hoe onlosmakelijk dood en leven met elkaar vervlochten zijn, ondanks dat we ze als samenleving vaak proberen te scheiden.’

‘Nadat mijn moeder overleed, eind februari twee jaar geleden, ben ik een tijd lang niet naar de film geweest. Ik was bang dat ik midden in de zaal in huilen zou uitbarsten. Inmiddels ga ik weer vaak. Sinds deze zomer heb ik ook een Cinevillepas. Soms ga ik met vrienden of familie, maar ik ga ook graag alleen. Dan ga ik na afloop wat drinken en heb ik mijn hoofd een filosofisch gesprek met mijn moeder, zoals we dat altijd deden. Mijn favoriete filmmaatje is onvervangbaar. Ik draag haar altijd met me mee.’

---

De komende maanden publiceren we iedere maandag een nieuw filmverhaal van een Cineviller. Lees ook:

Een leven met film #1: Tom
Een leven met film #2: Marlous
Een leven met film #3: Olimpia (en Ward)
Een leven met film #4: Jamila

Fotografie: Tom van Huisstede

De Cineville redactie