Agathe Riedinger
Reality daagt je als kijker altijd uit om te judgen. Ben je bang dat kijkers van je film hun oordeel ook over Liane klaar zullen hebben?
‘Ik ben me heel bewust dat Liane een archetype is. Iedereen gaat een oordeel over haar klaarhebben. We denken dat ze oppervlakkig is, dom, fake. Dat kan een valkuil zijn. Mijn doel was om haar als heldin neer te zetten, als een mythisch figuur. Ik wilde dat de kijker diens blik op haar zou veranderen.’
‘De film moest Liane in al haar menselijkheid neerzetten, laten zien hoe ze haar lichaam gebruikt, hoe ze lijdt in naam van de schoonheid. Haar gedrag en manier van doen was belangrijker dan het imago dat ze probeert te creëren. Dus ik wilde ook laten zien hoe ze haar extensions in doet, hoe het kaartje uit haar onderbroek hangt. Ik wilde haar imperfecties verheerlijken. Vertellen waarom ze een bepaald beeld van zichzelf wil neerzetten. Het was belangrijk om empathie voor haar te voelen en te laten zien dat ze die dingen alleen maar doet omdat ze behoefte heeft aan liefde. Ze wil niet alleen gezien worden of geliefd worden als een ster, maar ook als mens. Dat is een universele behoefte.’
De comments zijn voor Liane bewijs dat ze bestaat
Ook in Lianes Instagram-comments heeft iedereen z’n oordeel klaar, goed en slecht. Ze komen over de hele breedte van het scherm in beeld, er is geen ontsnappen aan. Waarom koos je ervoor om dat zo weer te geven?
‘De comments zijn voor Liane bewijs dat ze bestaat. Dat ze voldoende bestaat dat anderen de tijd te nemen om iets over haar te schrijven, of het nou liefdevol is of naar. Het betekent dat ze waarde heeft. Ik wilde de kracht daarvan laten zien, tonen wat een comment symboliseert in Lianes hart en hoofd. Dus ik wilde iets anders doen dan wat we gewend zijn van films over digitale gesprekken en sms’jes. Het moest mystieker zijn, religieus, sterk. De comments worden zo een soort morbide gedicht.’
De scène waarin Liane naar de casting van Miracle Island gaat is een cruciaal moment in de film. Hoe ging de casting van je hoofdrolspeler, Malou, eraan toe?
‘De casting-scène uit de film is verschrikkelijk. Maar zoals het daar gaat, is heel normaal voor een casting voor een realityshow. Het gebeurt ook bij videoclips en advertenties. Vrouwen worden gevraagd om halfnaakt op auditie te komen, of in een bikini. Mijn eigen casting director ziet haar kandidaten altijd in een groep. Ze spreekt niet een op een met ze af, het is altijd een club van tien meiden of tien jongens. Dat vindt ze interessanter. In een groep ben je minder verlegen. Een auditie is al zo wreed. Je zet iemand die gekozen wil worden tegenover een persoon die iemand gaat kiezen. Het is minder gewelddadig als je met z’n tienen bent.’
‘De casting voor Liane was open, omdat ik het essentieel vond om met een onbekende actrice te werken. Het heeft acht maanden geduurd voordat ik Malou belde om haar te vragen voor de rol. Ze is even oud als Liane. Ik moest er zeker van zijn dat ze emotioneel en intellectueel volwassen genoeg was voor de ervaring van deze film. Dat de druk en de thematiek haar niet zouden overweldigen.’