Histoire(s) du Cinéma

Tussen 1988 en 1998 maakte Godard acht videofilms waarin hij zijn uitgesproken kijk op de filmgeschiedenis ontvouwde. De films werden uitgebracht op vier dvd's en ontvangen als een 'Gesamtkunstwerk' waarin beeld, commentaar en muziek een bezwerend-hypnotisch verband aangingen. Ter gelegenheid van de Workshop on Film and Media Technologies is de serie nu op het grote doek te zien.

De uit acht delen opgebouwde film, getooid met typisch Godardeske titels als La monnaie de l'absolu, Une Vague Nouvelle en Le contrôle de l'univers, laat zich verrassend makkelijk verteren. Verrassend gezien Godards reputatie als hardcore intellectualistisch filmmaker, makkelijk omdat de filmgeschiedenis volgens Godard – de regisseur leverde zelf het doorrookte commentaar – niets anders is dan een manier om 'iets over jezelf en de wereld te ontdekken'.

Godard talent voor ritmische dosering van filmbeelden, doorsneden met aan -en uitfloepende tekstfragmenten en niet van humor gespeende, bijtende commentaren op het verval van de cinema, zorgt er dan ook voor dat de kijker, ondanks de quasi chaotische stapeling van beelden, op het puntje van zijn stoel blijft zitten. Daarbij schrikt de samensteller niet terug voor stevige uitspraken; voor hem begint de moderne cinema in 1945 met Roberto Rossellini's Roma, città aperta ('de enige echte verzetsfilm') en eindigt met de dood van Pier Paolo Pasolini in 1975. Dertig jaar van bloei én verval, laat de altijd kritische Godard ('TV is de middelmaat') weten.

Deel 1 t/m 4:
Toutes les histoires (1988, 51')
*Une histoire seule (*1989, 42')
Seul le cinéma (1997, 26')
Fatale beauté (1997, 28')

De voorstelling (met pauze) gaat vergezeld van een inleiding door Godard-kenner Céline Scemama, universitair docent Film aan de Sorbonne in Parijs. Scemama publiceerde in 2006 'Histoire(s) du cinéma de Jean-Luc Godard, la force faible d’un art'.