Blue Jean
- Regie
- Georgia Oakley
- Met
- Kerrie Hayes, Rosy McEwen, Lucy Halliday
- Duur
- 97 min.
- Jaar
- 2022
- Taal
- Engels
‘Wijze les van juf Jean: laat niemand (en zéker niet Margaret Thatcher) je vertellen dat je niet jezelf mag zijn.’
Jean is gymdocent op een middelbare school. Het is 1988, en de regering van Margaret Thatcher neemt een wet aan die de 'promotie van' (met andere woorden: het praten over) homoseksualiteit op scholen verbiedt. Op school is Jean niet open over haar seksualiteit – zo ver is ze zelf nog niet – maar deze nieuwe wet maakt het ook nog eens onmogelijk erover te praten.
‘‘Not everything is political’, zegt Jean tegen haar vriendin Viv als die haar favoriete datingprogramma ‘anti-gay propaganda’ noemt. Het is 1988 in Engeland en hoe graag Jean het ook ontkent: haar hele bestaan is politiek. De regering van Margaret Thatcher heeft net Section 28 doorgevoerd, een wet die de ‘promotie van homoseksualiteit’ verbiedt en het leven van een lesbische gymdocent als Jean knap lastig maakt. Ineens moet Jean twee keer nadenken over iedere uitspraak en beweging. De rokerige queer bars, bonzende soundtrack en jaloersmakende outfits maken Blue Jean ultra-eighties, maar vergis je niet: Section 28 is alles behalve verre geschiedenis. Conservatieve Britse politici wilden ‘m in 2012 nog herinvoeren en anno 2023 schieten de Don’t Say Gay-wetten in de VS als paddenstoelen uit de grond. Sigaretten en synthesizers zijn misschien uit de club verdwenen, maar verder voelt Blue Jean verontrustend actueel. Alles is politiek, júist als je dat liever anders zou zien.’
